میلاد امام حسین (ع) در سوم شعبان سال چهاردهم هجرت در مدینه میلاد آزادگی، شجاعت، اخلاص، ایثار، حماسه و عرفان است. از اینرو، روز پاسدار نامیده شده، زیرا مرگ را پل عبور به آخرت میدانست و بقا. را در فنا میجست و پیروزی را در شکست، زندگی را در مرگ میدید و ماندن را در رفتن و حضور را در غیبت میشناخت و شهادت را حضور جاودانه در تاریخ میدانست و مرگ را برای فرزندان آدم همچون گلوبندی زیبا بر سینه دختری جوان شایسته دید. اباعبدالله (ع) شناگر دریای خون بود و رهپوی وادی عشق در قربانگاه خود در آخرین لحظات نیز سرود توحید و رضا خواند. حسین (ع) کربلایی نیست، جهانی است، حسین (ع) هم راه است و هم راهنما، هم کاروان است و هم قافله سالار، کشتی نجات است و مشعل هدایت. هنوز هم بشریت تشنه درسهای مکتب عاشورا است؛ مکتبی که الفبای آن فداکاری، جانبازی، خلوص و خدا محوری است. حسین (ع) چشمهای از حقیقت و حریت است که نا ابد کام تشنگان آزادی را سیراب میسازد. منطق امام حسین (ع) در 56 سال زندگی نفی خود برای اثبات خداست و محرم، وجدان همیشه بیدار تاریخ و گلوی فریاد گر زمان است و گردان قتلگاه زیباترین معبد عشق؛ و شهادت امام حسین (ع) در شهز دهم محرم سال شصت و یک هجری در کربلا، حضور همیشگی در همه زمانها و زمینها بود و تربت کربلا، خاکی آمیخته به خون خداست.
********به وبلاگ من خوش آمدید*********
خدایا مرا ببخش / مرا فهمی ده تا فرامین وحکمت هایت را درک کنم/ و مرا فرصتی دیگر برای بهتر بودن ده تا دستهاو زبان تو شوم .
آمین یا رب العالمین
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
